FORMALNOŚCI związane z pogrzebem.
W celu ustalenia dogodnego terminu pogrzebu należy możliwie szybko powiadomić duszpasterza o śmierci członka rodziny. Na początek wystarczy zgłoszenie telefoniczne (29 644 34 05 lub 29 644 34 06).
Osoba występująca w imieniu rodziny zmarłego ustala osobiście z duszpasterzem przebieg obrzędów pogrzebowych w sposób wiążący dla całej rodziny.
Potrzebne dokumenty:
- pismo "CZĘŚĆ PRZEZNACZONA DLA AMINISTRACJI CMENTARZA" podpisane w Urzędzie Stanu Cywilnego
UWAGA: część dla administracji cmentarza wchodzi w skład KARTY ZGONU czyli dokumentu wystawionego przez lekarza, koniecznego do uzyskania aktu zgonu i pochowania zwłok. Kto udaje się do USC po akt zgonu, musi mieć kartę zgonu (z wypełnioną i podpisaną częścią przeznaczoną do zarejestrowania zgonu) wystawioną przez lekarza (inne pismo o zgonie nie wystarczy),
- dane osoby, która odbiera z ZUS-u zasiłek pogrzebowy (potrzebny numer PESEL),
- zaświadczenie kapelana szpitala lub hospicjum o przyjętych ostatnio przez zmarłego sakramentach świętych (o ile zmarły przebywał w szpitalu lub hospicjum i opatrzony został sakramentami).
W naszej parafii (jak i w diecezji) istnieje zwyczaj zapewnienia środka lokomocji dla kapłana i organisty.
Kierowca zgłasza się pod plebanią na 15 minut przed pogrzebem.
Rodzina sama dokonuje wyboru zakładu pogrzebowego, a także sama troszczy się o przygotowanie miejsca pochówku (tel. do grabarza obsługującego cmentarz parafialny katolicki w Ostrowi Mazowieckiej – 692 224 554). Grabarzowi na cmentarzu parafialnym przedstawia się zaświadczenie z kancelarii Par. Wniebowzięcia NMP w Ostrowi Mazowieckiej o dysponowaniu grobem.
Rodzina lub bliscy zmarłego przygotowują, zgodnie ze zwyczajem, pożegnanie na piśmie, które kapłan odczytuje na mszy świętej po kazaniu.
Wskazane jest, aby skorzystać z sakramentu pokuty przed dniem pogrzebu.
Zachęca się wszystkich uczestników pogrzebu, aby zachowali powagę i skupienie, powstrzymywali się od rozmów oraz włączali się do modlitwy, dzięki czemu obrzędy pogrzebowe stają się dla nich źródłem prawdziwie głębokiego przeżycia religijnego. Jest to także wyrazem szacunku dla zmarłego.
